Voor de Marina Abramović-tentoonstelling geldt een toeslag. Zie Stedelijk.nl/toeslag, ook voor uitzonderingen.

Nieuws — 11 jan 2016

Amsterdam, 11 januari 2016 - Het werk # +14.11 van Saskia Noor van Imhoff werd in 2015 door het Stedelijk Museum aangekocht. Het is een ruimtelijke installatie die bestaat uit foto’s, objecten en een luchtbevochtiger. Voor de eerste presentatie van dit werk in het museum maakt de kunstenaar een site-specific installatie, toegespitst op zowel de architectuur van de museumzalen, als op de collectie van het Stedelijk. Van Imhoff haalt hiervoor (onbekende) objecten uit het depot, en maakt de methoden van conservering, classificering en opslag onderdeel van haar installatie.

Voor de installatie in de zalen 28 en 29 (de binnenste zalen van het vormgevingscircuit) deed Van Imhoff intensief onderzoek in het depot van het museum. De kunstenaar integreert originele objecten, zoals zij die aantrof in het depot, in haar installatie, maar toont ze soms ook als replica. De delicate scheidslijn tussen origineel en kopie is een belangrijk thema in haar werk. Hoe kijken we naar een werk in steeds wisselende situaties en presentaties? Wat gebeurt er met de betekenis en de waarde van een werk als je het uit de oorspronkelijke context haalt en gebruikt als materiaal voor een nieuw werk? De werkwijze van Saskia Noor van Imhoff is te vergelijken met die van een archeoloog die steeds weer graaft naar diepere (betekenis)lagen, onverwachte objecten en (kennis)fragmenten naar boven haalt om nieuwe verhaallijnen mee te creëren. Naast kunstvoorwerpen combineert Van Imhoff ook documenten gerelateerd aan museaal wetenschappelijk onderzoek en alledaagse voorwerpen, in een non-hiërarchische opstelling. Specifiek voor het werk in het Stedelijk is het gebruik van de humidifier, een bevochtiger die vaak gebruikt wordt bij de opslag en conservering van producten, maar die hier het precaire evenwicht in het museumklimaat aan de orde stelt.

Conservator Leontine Coelewij zegt: “In haar werk houdt Van Imhoff zich bezig met kritisch onderzoek naar museale strategieën. De manier waarop de richtlijnen en systemen van een museum de betekenis van kunstwerken beïnvloeden, speelt daarbij een belangrijke rol. Daarmee is zij een van de interessantste hedendaagse vertegenwoordigers van de ‘institutional critique’, een richting in de kunst waarin de kritische reflectie op de museale praktijk centraal staat.“

De titel van de tentoonstelling is # + 23.00, het aangekochte werk met de titel # +14.11 is hier een onderdeel van. Met de numerieke titels van haar kunstwerken en tentoonstellingen geeft Van Imhoff geen associatieve en inhoudelijke informatie. De cijferreeksen verwijzen naar de seriële benadering van haar kunstproductie in een - door haar zelf ontworpen - systeem. Daarbinnen refereert zij regelmatig aan eerdere objecten of presentaties.

Tegelijk met haar presentatie in het Stedelijk Museum, heeft Saskia Noor van Imhoff een solotentoonstelling in De Appel (6 februari t/m 10 april 2016). Een speciale krant verbindt de twee tentoonstellingen, die elk hun eigen karakter hebben en ingaan op de specifieke context van beide instituten.

Over Saskia Noor van Imhoff
Saskia Noor van Imhoff werd in 1982 geboren in Mission (Canada). Zij studeerde aan de Gerrit Rietveld Academie (2004-2008) en aan De Ateliers (2010-2012). In 2013 was zij genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs. In 2013 verbleef Van Imhoff in Künstlerhaus Bethanien, Berlijn en had zij een tentoonstelling in het Slot Bad Bentheim als winnaar van het Ruisdael Stipendium. In Amsterdam wordt zij vertegenwoordigd door Galerie Fons Welters.

Het Stedelijk Museum in 2016
In 2016 presenteert het Stedelijk Museum een reeks dynamische solotentoonstellingen van een veelbelovende generatie kunstenaars. Het gaat veelal om nieuwe producties en recente aankopen. Het Stedelijk reageert hiermee op de actualiteit en stimuleert hedendaags talent door, in sommige gevallen, ook de positie van opdrachtgever in te nemen. Voor het Stedelijk zijn kunstenaars de betekenisgevers van onze tijd. Door een duurzame relatie aan te gaan met de kunstenaars van nu krijgt de collectie van de toekomst een gezicht.