Pacing Upside Down

Bruce Nauman loopt in deze videoregistratie van een performance verschillende figuren in zijn studio, zoals cirkels, spiralen en achten. Nauman koos hier voor het medium video omdat het hem in staat stelde langere opnamen te maken dan met film mogelijk was. Deze video bijvoorbeeld is opgenomen in één take van bijna een uur, de maximale lengte die een videoband toen kon hebben. Hierdoor wordt het ‘time based’-karakter van de performance benadrukt. De camera hing in de studio ondersteboven, waardoor het bij vertoning van de video voor de kijker lijkt alsof Nauman over het plafond loopt. Dit effect wordt versterkt doordat hij tijdens het lopen zijn handen boven zijn hoofd houdt, fysiek een hele inspanning. In de video lijken zijn armen juist naar beneden te bungelen. Deze performance geeft letterlijk gestalte aan Naumans opvatting over kunst: ’art is what the artist does in his studio’. Door de omdraaiing van het beeld lijkt de kunstenaar van zijn zwaartekracht te zijn ontdaan.