Kopf

Georg Baselitz’ prent ‘Kopf’, met een groot en versimpeld hoofd, heeft een expressionistisch karakter. Het scherpe contrast tussen zwart en wit onderstreept de monumentaliteit van de prent. De houtsnede kan worden opgevat als een poging tot aansluiting bij en voortzetting van het werk van kunstenaars als Ernst L.Kirchner, die eveneens de techniek van de houtsnede gebruikten. Baselitz probeerde bewust aan te haken bij de Duitse expressionistische kunst. Als naoorlogse kunstenaar kan Baselitz worden beschouwd als iemand die een culturele geschiedenis of identiteit trachtte te reconstrueren, waarbij hij inhaakte op kunst uit de tijd van voor-nazi-Duitsland. Door aan te knopen bij een specifiek Duitse esthetiek verwierp Baselitz een meer internationale stijl. Hij begon in West-Berlijn te experimenteren met grafische technieken nadat hij daar in 1957 was gaan wonen. Dit werk past binnen de ontwikkeling van de kunstenaar in de jaren zeventig die zich kenmerkt door meer schematische werken met eenvoudigere vormen, zoals hoofden, vogels en bomen. De afbeelding van hoofden speelt een centrale rol in zijn kunst uit de jaren tachtig, wat blijkt uit de sculpturen die hij in die periode maakte.