Tête qui regarde

In 1925 liet Alberto Giacometti het werken naar model voor wat het was en gebruikte voortaan zijn herinnering en verbeelding. Hij bleef dat de volgende tien jaar doen. Tête qui regarde ontstond in deze periode, een periode waarin hij ook beelden ontleende aan primitieve kunst en archeologische objecten. Giacometti geloofde in de grote kracht van de simpele vorm, zoals in dit beeld te zien is. Het smalle, afgeplatte, rechthoekige hoofd laat alleen de meest elementaire details zien. De taps toelopende inkervingen stellen de neus en ogen voor. Het resultaat is een 'ongrijpbaar' beeld, simpel en mysterieus. Andere versies van dit licht geaderde witte marmeren beeld zijn gemaakt in brons, gips en terracotta.