Spatiovore

Begin jaren '50 verlegde Constant zijn aandacht van de schilderkunst naar het ontwerpen van driedimensionale omgevingen. Samen met Aldo van Eyck publiceerde hij teksten over spatiaal colorisme, een concept dat draait om de integratie van kleur en vorm in de architectuur. In deze periode begon Constant met het bouwen van architectonische modellen zoals Spatiovore en hij zou dit gedurende de jaren '60 blijven doen. Zijn constructies werden in 1959 tentoongesteld in het Stedelijk Museum en culmineerden in zijn ontwerp van een utopische stad, New Babylon. In deze stad zou het werk volledig geautomatiseerd zijn, zodat de inwoners al hun tijd konden besteden aan ontspanning en spel. De burgers zouden vrij zijn om hun creativiteit uit te leven. Uiteindelijk zou het kunstenaarschap als beroep overbodig worden. Spatiovore toont Constants idee van New Babylon met leefruimtes die zweven boven de grond waar het werk plaatsvindt. De indeling van de recreatiegebieden is volledig variabel, omdat de kleur, sfeer en omvang van elke ruimte kan worden aangepast. Constants utopische ontwerp hing nauw samen met de beweging van Internationale Situationisten, waarvan hij een van de oprichters was.