Montparnasse

Een man in een tuig trekt een hoog opgetaste wagen. Hij steekt een straat over, zijn blik achterwaarts gericht op een auto in de verte. De vracht is onzichtbaar op die ene sculptuur van een staande, ingetogen peinzende figuur na, vooraan op de kar en in het midden van het beeld. De situatie is volstrekt voorstelbaar en alledaags, maar heeft tegelijkertijd iets licht absurds. Het is een van de typische ‘kleine gebeurtenissen’ die de van oorsprong Hongaarse fotograaf André Kertész in zijn Parijse jaren (1925-1936) vastlegde. Vanaf 1928 fotografeerde hij met de Leica, de destijds revolutionaire kleinbeeldcamera die het mogelijk maakt razendsnel te reageren. Kertész’ oog voor compositie en zijn surrealistische gevoel voor schoonheid hebben hem dan al tot een geliefd freelance reportage fotograaf voor nieuwe tijdschriften als Vu en de Berliner Illustrirte Zeitung gemaakt. Zijn roem levert hem in 1936 een baan op in New York waar hij door de oorlog vast blijft zitten en zich verliest in commercieel opdrachtwerk. Pas na 1960 hervindt hij zijn poëtische blik in opnamen vanuit zijn appartement aan Washington Square.