Nieuws — 9 mrt 2010

Werd er maandenlang onder de grond aan de fundering en kelder gewerkt, nu verschijnt in razend tempo het stalen frame dat als basis gaat dienen voor de nieuwbouw van het museum. Het ezelsoor geeft een prima zicht op de bouw.
 
Bekijk een korte film over de plaatsing van de staalconstructie
Bekijk de foto's

Aryan Sikkema, bouwcoördinator in dienst van het Stedelijk Museum, vertelt: “Op het grootste stuk is de badkuip, inclusief de luifel, 100 meter lang en 40 meter breed. De badkuip zelf, waar de tentoonstellingszalen, het auditorium en de video/filmzaal in worden gebouwd, is iets smaller. Dit enorme gevaarte, dat ook een beetje doet denken aan een gelande ufo, leunt straks op vier kolommen en een betonnen wand. Omdat kolommen, hoe dik ook, horizontaal kunnen bewegen, is er een zogenaamd stijf element nodig waarop het gebouw rust: de betonnen wand, die doorgaat in de fundering. Daaraan verleent de nieuwbouw zijn stevigheid.

Eerst zijn honderden heipalen in de Amsterdamse klei geslagen. Vervolgens is een dikke betonnen keldervloer gestort, met poeren erin. Dat zijn delen in de vloer die extra dik zijn gemaakt: die plekken waar de kolommen op rusten. Precies daaronder zijn bovendien extra heipalen geslagen, evenals onder het stijve element (de betonnen muur). Die extra stevigheid in de fundering is nodig, want straks worden via een stalen constructie de verticale en horizontale krachten naar vier kolommen en de muur geleid. Ze moeten dus wat kunnen hebben.

In elk gebouw spelen krachten waar rekening mee gehouden moet worden. De badkuip is vergelijkbaar met een brug, die ook een heel stuk moet ‘overspannen’. Een ouderwetse spoorbrug met gekruiste stalen balken is de eenvoudigste manier om iets te overbruggen, en de stalen constructie die nu wordt gebouwd, lijkt daar op. Deze stalen constructie is als het ware een compositie van grote en kleine driehoeken die de krachten verdelen, net als het vakwerk in de Zuid-Duitse en Oostenrijkse huizen. Zo wordt ook de schuine wand van de badkuip gesteund en gedragen.

Het stalen frame wordt vanaf februari 2010 in honderden verschillende delen aangevoerd, in honderden vrachtwagens, want in één vrachtwagen past maximaal een segment van ongeveer 6 meter. Het zijn enorm zware onderdelen die als stukken meccano pas op het bouwterrein met fikse bouten aan elkaar worden bevestigd. Het stalen frame vormt een skelet dat straks zal worden bekleed met het veelbesproken composiet, waarna het glanzend wit zal worden gecoat, zodat het er echt uitziet als een badkuip.“Het wordt nooit meer zo mooi als in de ruwbouw”, zegt Sikkema met een knipoog, “ga kijken nu het nog kan – op het ezelsoor heb je prima zicht op de werkzaamheden!”