Tentoonstelling — 9 dec 2006 t/m 20 jan 2007

“As Virginia Woolf has put it in A Room of One’s Own, women need a place of their own to redefine the feminine existence without relating to the already existing definitions of relations to the man. So my point is that maybe it’s time for men to have a place like that as well…” Jesper Just, 2006

In de tweede editie van Docking Station, de nieuwe projectruimte in het Stedelijk Museum CS, zijn drie korte films te zien van de Deense kunstenaar Jesper Just (Kopenhagen, 1974): Invitation to Love (2003), The Lonely Villa (2004) en Something to Love (2005). Net als Matthew Barney, Douglas Gordon en Francesco Vezolli, maakt Just films met een gestileerde beeldtaal die refereert aan de Hollywood-cinema. Deze gebruikt hij doelgericht om de beperkte ideeën over mannelijkheid in de populaire cultuur tegen het licht te houden.

Na de films van Daria Martin in de eerste DOCKING STATION, waarin thema’s als verleiding, emotionaliteit en identiteit vanuit het feminiene perspectief worden benaderd, verkent Just de andere kant van het spectrum.  

Just geldt internationaal als aanstormend talent; zijn werk voegt zich in de recente belangstelling vanuit de kunstwereld voor hoogwaardige filmproductie. Na zijn studie aan de Royal Danish Academy of Fine Arts in Kopenhagen begon Just in 2000 met het maken van korte video’s en 16 mm films.

Tot 2004 komt in zijn werk geen vrouwelijk personage voor; alle rollen worden door mannen vervuld. Voor de gebruikelijke dynamiek tussen de geslachten is hier dus geen ruimte. Just’s films spelen zich af in een omgeving die steeds met mannelijkheid en viriliteit in verband te brengen is: een herenclub, een verlaten haventerrein of een stripbar. De mannelijke personages onttrekken zich echter aan het stereotiepe gedrag dat traditioneel voor relaties tussen mannen is weggelegd. De kunstenaar zet als het ware de regels van het spel op nul en kijkt wat er dan gebeurt. Wat als het cliché wordt doorbroken en mannen niet met elkaar op de vuist gaan maar een verleidelijke dans opvoeren, in snikken uitbarsten of elkaar in close harmony toezingen?

Just’s films kennen geen lineaire verhaallijnen, hij presenteert ‘open’, onbestemde situaties. In zijn films wordt bijna niet gesproken. Het gaat om blikken, gebaren en af en toe een explosie van emotie.

Vaste hoofdrolspeler in de films is de acteur Johannes Lilleøre. Zijn verschijning verbindt de werken en hij is de katalysator voor Just’s project om traditionele mannenrollen en masculiene identiteit te ontrafelen en te veranderen. Sinds 2004 introduceert de kunstenaar af en toe een vrouw in zijn films, zoals in Something to Love uit 2005. In deze film is de conventionele filmkus (van man en vrouw) echter geen dramatisch hoogtepunt, maar een mechanisch ritueel dat een gevoel van ambiguïteit en leegte achterlaat.  

Docking Station

Docking Station is de nieuwe projectruimte van het Stedelijk Museum CS. In snel wisselende presentaties wordt jong internationaal talent onder de aandacht gebracht. In 2007 zijn presentaties te verwachten van o.a. Sean Snyder, Ryan Gander, Enrico David, Mario Garcia Torres en Florian Pumhösl.