Tentoonstelling — 5 dec 2020 t/m 25 apr 2021

Ter gelegenheid van 125 jaar Stedelijk is de tentoonstelling Small World Real World te zien. Met deze presentatie, die voor een belangrijk deel uit de collectie is samengesteld, geeft directeur Rein Wolfs aan hoe hij in de toekomst met de collectie van het Stedelijk denkt om te gaan. 

De pandemie maakt duidelijk dat de wereld kleiner is geworden dan we dachten. Globalisering leidde tot een ongeremde grensoverschrijding. De werkelijkheid is globaal geworden en de alledaagse omgeving, de wereld om ons heen, werd geleidelijk virtueler en minder tastbaar. 

Als internationaal museum is het Stedelijk een global player op het gebied van hedendaagse en moderne kunst en vormgeving. Maar hoe werelds ook, de collectie is in grote lijnen een verzameling van kunstwerken van Europese en Noord-Amerikaanse, witte, mannelijke makers. Het overgrote deel van de wereld is niet vertegenwoordigd.

El Anatsui, In the World But Don’t Know the World, 2009, aluminium en koperdraad, 560 x 1000 cm, collectie Stedelijk Museum Amsterdam en Kunstmuseum Bern. Mogelijk gemaakt dankzij de Vereniging Rembrandt (mede dankzij haar Titus Fonds, haar Themafonds Naoorlogse en Hedendaagse kunst, haar Van Rijn Fonds en haar Coleminks Fonds), het Mondriaan Fonds, de BankGiro Loterij en Stiftung GegenwART, met speciale dank aan de SIGG COLLECTION © El Anatsui. (achter) en Klara Lidén, Disco (links) en Joke (rechts), 2020. Met dank aan Sadie Coles HQ, Londen. Foto Peter Tijhuis.

Inmiddels 125 jaar oud is het Stedelijk toe aan verbreding, inclusie en meerstemmigheid. Met meer kunst van makers van kleur en van vrouwen, met andere verhalen en nieuwe beeldtalen. Small World Real World markeert een nieuw begin van zo’n breder Stedelijk. Het is een vervolg op de tentoonstelling How Far How Near (2014/15), waarin de geografische beperking van het collectie- en presentatiebeleid van het museum kritisch werd bevraagd. 

In the World But Don’t Know the World van El Anatsui schreeuwt erom opgenomen te worden in onze wereld en representeert onze wereld. De materialen en techniek zijn diep in de werkelijkheid geworteld, net als Lidéns readymades. Buhlungu verhoudt zich direct en confronterend tot het werk van filmmaker Spike Lee, Tsvetkova’s tekeningen zijn een activistisch statement voor een gendergelijke en LHBTQ+-tolerante wereld. Adnans esthetiek is geheel eigen, Jungermans beeldtaal een fusie van Surinaamse en Nederlandse aspecten. Malevich kijkt mee – een beetje boven het alledaagse – vanuit een historische positie van radicale vernieuwing.

Simnikiwe Buhlungu, Rolling-A-Joint: Revisiting Spike Lee, 2015. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
Simnikiwe Buhlungu, Rolling-A-Joint: Revisiting Spike Lee, 2015. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
  • Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
    Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
  • Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
    Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
  • Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
    Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
  • Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
    Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
  • Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.
    Yulia Tsvetkova, Woman not a doll, 2018. Collectie Stedelijk Museum Amsterdam.