theeservies

Lucie Rie had tijdens de Tweede Wereldoorlog haar atelier in Londen. Hans Coper kwam daar als assistent bij haar werken. Beide kunstenaars, straatarme vluchtelingen, konden maar net het hoofd boven water houden. Toen de oorlog ten einde was, gingen ze serviesgoed maken, een goede bron van inkomsten voor een pottenbakker. Dit theeservies was een van hun gezamenlijke producten. Beider namen zijn in het materiaal gestempeld. Coper gebruikte hun initialen om aan te geven dat hij het werk had gedaan, maar wel onder supervisie van Rie en in haar atelier. Kenmerkend voor hun gezamenlijke werk zijn de dunne en tere vormen. Ieder serviesstuk wijkt enigszins af van de perfect symmetrische vorm; een subtiele maar zichtbare modificatie die de afzonderlijke delen visueel verbindt. Daarnaast is de tactiliteit van het werk van het grootste belang: het is een theeservies dat je vast wilt houden.