Voor de Marina Abramović-tentoonstelling geldt een toeslag. Zie Stedelijk.nl/toeslag, ook voor uitzonderingen.

Onderdeel van de
tentoonstelling

In the Presence of Absence Voorstellen voor de museumcollectie

5 sep 2020 t/m 31 jan 2021

Kunstenaarspagina — 2 sep 2020

 Aan de tentoonstelling In the Presence of Absence, voorstellen voor de tweejaarlijkse gemeentelijke kunstaankopen, nemen 23 kunstenaars(collectieven) deel. Deze kunstenaarspagina bevat een tekst over het werk en een kunstenaarsbijdrage.

Tampan Ship of Souls #2 (2020) en Tampan the Collected Bodies (2020) zijn collages van tulpenblaadjes. Het patroon waarin ze zijn aangebracht, verwijst naar Tampan- en Palepai-doeken. Deze zijn afkomstig uit de Lampung-regio in het Indonesische Zuid-Sumatra en werden waarschijnlijk gebruikt bij ceremonies die ervoor dienden om momenten in de levenscyclus te markeren. Omdat er op de doeken vaak een schip staat afgebeeld, worden ze ook wel scheepsdoeken genoemd. In de boot bevinden zich mensfiguren, dieren en objecten. De mast vertakt in een levensboom, die omringd wordt door ornamenten. De afgebeelde schepen zijn een verwijzing naar het leven als een spirituele reis. Naar verluidt vormden deze doeken tijdens ceremonies en overgangsrituelen een verbinding met de spirituele wereld. 

In de tulpenbladcollages combineert Jennifer Tee de tulp, die gezien wordt als een Nederlands icoon, met haar familiegeschiedenis en Chinees-Indonesische afkomst. Het motief van de boot speelt ook hierin een belangrijke rol. Zo emigreerde Tee’s vader in de jaren 1950 per boot naar Nederland en reisde haar grootvader, die tulpenbollen exporteerde, regelmatig per schip af naar Amerika. De boot symboliseert op meerdere manieren een tussenstaat: het onderweg zijn naar iets. De huidige migratieproblematiek, waarbij mensen met gevaar voor eigen leven de zee proberen over te steken, maakt het motief van de boot nog meer gelaagd. Tee werkt vaak met historisch geladen culturele artefacten en symbolen, en verbindt westerse en oosterse invloeden met kunstgeschiedenis. 

Illustratie door Haitham Haddad naar Jennifer Tees ‘Tampan Ship of Souls #2’ en ‘Tampan the Collected Bodies’, beide 2020.
Illustratie door Haitham Haddad naar Jennifer Tees ‘Tampan Ship of Souls #2’ en ‘Tampan the Collected Bodies’, beide 2020.

Voor de tentoonstelling In the Presence of Absence maakte Tee Tampan Ship of Souls #2 en Tampan the Collected Bodies. Doordat de tulpenblaadjes gedurende de looptijd van de tentoonstelling aan licht en andere invloeden blootgesteld worden, zullen ze langzaam hun kleur verliezen. Het werk is daarom ook gescand: op die manier is de originele kleur van de tulpenblaadjes toch vastgelegd en kan deze ‘behouden’ worden.

Jennifer Tee (1973) werkt zowel met sculptuur als installatie, collage en performance. Ze studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving St. Joost in Breda, en in Amsterdam aan de Gerrit Rietveld Academie en het Sandberg Instituut. In 2000 en 2001 was Tee verbonden aan de Rijksakademie van beeldende kunsten, eveneens in Amsterdam. Haar werk was onder meer te zien in het Camden Arts Centre (Londen), Rijksmuseum (Amsterdam) en Kunsthal Charlottenborg (Kopenhagen). Werk van Tee is bekroond met verschillende prijzen, waaronder de Amsterdamprijs voor de Kunst in de categorie ‘bewezen talent’ (2020).

Jennifer Tee, ‘Tampan Natural System of Souls’, 2019, collage met tulpenblaadjes op print, 316 grams museum etspapier, 186 x 165 cm. Met dank aan Galerie Fons Welters, Amsterdam.
Jennifer Tee, ‘Tampan Natural System of Souls’, 2019, collage met tulpenblaadjes op print, 316 grams museum etspapier, 186 x 165 cm. Met dank aan Galerie Fons Welters, Amsterdam.

Kunstenaarsbijdrage

Bhinneka Tunggal Ika – Eenheid in verscheidenheid

Sinds mensenheugenis is de mens bezig met het maken van en luisteren naar verhalen. Het helpt kennis te verspreiden over sociale normen, gedrag en samenwerking. Zonder verhaal zou een samenleving niet kunnen functioneren. Daarom willen we er zeker van zijn dat iedereen het verhaal kent. Verhalen borgen de richtlijnen van een samenleving—een collectief bewustzijn. In een tijdperk van toenemende verdeeldheid en onzekerheid, die ervoor zorgen dat we verder van elkaar verwijderd raken, zoeken we naar onze persoonlijke verbinding met het collectieve. Maar wat als iemands verhaal niet past binnen de collectieve richtlijnen? Moet diegene zijn of haar verhaal aanpassen aan het universele? Óf zou het collectieve ideaal moeten veranderen opdat er meer ruimte ontstaat voor nieuwe en verschillende verhale
Lees de hele bijdrage (PDF)